Tweelingen Ascendant, ongeduldig en wispelturig
Een Tweelingen Ascendant is de perfecte remedie tegen liefdesverdriet, zo merkte ik al snel.
Zomer “88. Monique (17) en ik (16) hebben net een paar weken geleden ons mavo diploma gehaald en zijn samen op vakantie in Limburg. Camping de Schatberg, super leuk.
Al snel leren we een groep jongens kennen waar we de rest van de vakantie mee optrekken. In tegenstelling tot ons verblijven zij in tenten. Wij zijn prinsesjes en logeren in een stacaravan.
Desondanks zijn we het merendeel van de tijd op het tentenveld te vinden. Op de één of andere manier is het daar toch gezelliger. Niet in de laatste plaats omdat M – een andere vriend van de jongens die ik toevallig érg leuk vind – daar ook elke dag te vinden is.
M is lang, knap en nog D.J. ook.
Al snel ontstaat er een soort vakantie ‘fling’ en ben ik tot over mijn oren verliefd.
Wanneer er een week later een groep meiden arriveert die zich ook bij ons clubje aansluit, komen ze er een paar dagen later pas achter dat M en ik elkaar hier ook net hebben leren kennen. Ze vinden ons zo goed bij elkaar passen dat ze dachten dat we hier samen op vakantie waren.
Zowel als groep als met zijn tweeën beleven we twee heerlijke weken. Tot M naar huis gaat. Een week eerder dan wij.
Terwijl het schorre stemgeluid van Louis Armstrong uit de speakers van zijn auto klinkt houdt hij me nog één maal stevig vast en kust me.
‘What a wonderful world…’
Ik kom je halen
Ook voor het groepje meiden zit de vakantie erop. Eén van hen geeft me een briefje met daarop haar adres en telefoonnummer waarin ze me laat weten contact te willen houden en dat ze hoopt dat ik eens bij haar langskom. Misschien samen met M, heeft ze er nog aan toegevoegd.
Ik knik, maar heb direct mijn twijfels. Want hoe gaat dat met vakantieliefdes, het is meestal maar voor één zomer.
De zaterdag erop is het ook onze beurt om weer op huis aan te gaan. Eenmaal thuis in mijn slaapkamer doe ik het bandje van Eric Clapton in mijn cassettedeck en pak ik mijn tassen uit.
Terwijl de klanken van ‘Wonderful tonight’ de kleine ruimte vullen en ik mezelf aan mijn kaptafel zit op te maken voor een avondje stappen in ons oude vertrouwde dorpscafé, word ik plotseling opgeschrikt door een luid getoeter.
Wanneer ik door mijn raam naar buiten kijk staat daar midden op de weg M naast de auto te zwaaien.
‘Wat?!’
Gek hoe sommige nummers voor de rest van je leven altijd blijven verbonden aan dat ene moment.
‘You look wonderful tonight…’
Als een malle ren ik de trappen af naar beneden, naar buiten en vlieg hem om de hals. Kussen, knuffels.
‘Wat doe jij nou hier?’
‘Ik kom je halen’.
Tweelingen Ascendant; ongeduldig
Lang verhaal kort; na een hele avond samen en een officiële kennismaking met mijn ouders ben ik hem zomaar zat. Terwijl ik hem zijn koffie zie drinken en met mijn vader en moeder zie praten, speelt mijn onbevangen en lichtelijk ongeremde Tweelingen ascendant op en vind ik hem opeens niet meer zo leuk.
‘Wat jammer’, zegt mijn moeder wanneer ik dit later tegen haar zeg. ‘Het leek me zo’n aardige, nette jongen.’
‘Ik heb er geen zin meer in’.
‘En hij is nog D.J. ook’ jubelt mijn moeder die weet hoe gek ik ben op muziek.
D.J. of niet. Het hele gebeuren benauwt me.
Ik wil het ook direct tegen hem zeggen en impulsief als ik ben bel ik hem op. Het is zondagmorgen en ik krijg zijn broer aan de telefoon die me laat weten dat M op dat moment slaapt. Hij is vanmorgen pas thuisgekomen en zal naar verwachting vanavond pas wakker zijn.
Ik ben te ongeduldig om hierop te wachten. Ik wil er nu direct vanaf dus schrijf ik hem een brief die ik onderweg naar Monique ook meteen op de post doe.
Hoewel Monique me langer dan vandaag kent en al lang niet meer opkijkt van een onverwachte actie meer of minder, vraagt ze me toch voorzichtig of ik het wel zeker weet.
En dan gebeurt het. Veranderlijke Tweelingen ascendant is gevoelig voor haar weifelende blik en krijgt ter plekke spijt van de genadeloze break-up brief.
‘Je hebt gelijk ook,’ geef ik toe. ‘Ik ga die brief eruit halen! Hoe laat is het? Hoe laat komt de postwagen?’
Ik kijk op de klok. Het is iets over zessen.
‘Ga je mee?’
Monique stikt van het lachen.
‘Tuurlijk. Dit wil ik niet missen!’
Brievenbus
Wanneer we na vijf minuten heel hard fietsen bij de brievenbus aankomen staat er op het bordje dat deze twee minuten over zeven zal worden geleegd. We zijn dus ruim op tijd!
En ja, om tien over zeven komt er een postwagen aanrijden. Een sympathieke man stapt uit en ik werp mezelf nog net niet aan zijn voeten.
‘Oh, wat ben ik blij dat u er bent! Er zit een brief in deze bus, die moet eruit. Ik heb iemand een brief geschreven, maar ik wil eigenlijk niet dat ie hem krijgt. Kunt u hem er alstublieft uithalen voor me?’
De postrijder moet me helaas teleurstellen. Hij legt me uit dat er niets uit de brievenbus mag worden weggenomen, dat zou immers diefstal zijn.
Terwijl hij me uitlegt hoe de wet in elkaar steekt wat dit betreft maakt hij met een sleutel de bak open en zie ik bovenop mijn brief liggen.
‘Maar het is die’, wijs ik naar de voor mij welbekende envelop.
De man lacht.
‘Ik neem het direct van je aan maar ik kan hem je toch echt niet geven, het spijt me.’
Recht onder mijn neus verdwijnt de post in een grote zak, inclusief mijn brief. Zo dichtbij en toch zo ver.
‘Goedenavond dames’.
Tweelingen Ascendant; wispelturig
Eenmaal thuis gaat de telefoon. Het is M.
‘Mijn broer zei dat je had gebeld. Sorry dat ik zo laat reageer maar ik had vannacht gewerkt en lag nog in bed.’
In een notendop leg ik hem uit dat ik hem belde om het uit te maken. Dat er inmiddels een brief naar hem onderweg is waar dat allemaal in staat maar dat ik een paar uur daarna spijt kreeg, de brief uit de brievenbus heb proberen te halen en eigenlijk helemaal niet wil dat het uit gaat.
Stilte.
‘En dat is allemaal gebeurd terwijl ik sliep.’
‘Ja.’
‘Laten we het hier dan maar bij laten.’
‘Hoezo?’
‘Jij bent zó wispelturig… als ik nu zeg okee, we blijven bij elkaar, dan heb je dit morgen misschien weer. Of volgende week. Of volgende maand.’
‘Ja… dat zou kunnen.’
‘Ik kan daar niet mee omgaan. ‘
‘Nee, dat snap ik ook best. Sorry .’
‘Ik vind het wel jammer. ‘
‘Ik ook.’
M. blijkt echter een stuk standvastiger dan ik. De prille relatie is uit en blijft uit.
Gelukkig ben ik er snel overheen. Amper een uur later voel ik me toch wel weer opgelucht. Als ik Monique bel om mijn verhaal te doen liggen we meteen weer dubbel van het lachen om wat er de afgelopen uren allemaal weer is voorgevallen.
Toch wel handig zo’n Tweelingen ascendant. De perfecte remedie tegen liefdesverdriet. Four seasons in one day. Ik ben zó verliefd, maar het is ook zó weer over.
Meer weten over uzelf? Een geweldig boek over uw eigen Ascendant vindt u >HIER
Het wekelijkse ‘Spiriblog’ wordt mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties en incidentele giften via Back Me.
